úúúúú stúlkan er á 4.í helþí og nýja lífi. Og það gengur svona afskaplega vel. Húsmóðursgenin spretta stundum fram í mér og á góðum dögum fæ ég einfaldlega kikk út úr því að henda í vél, baka og elda eftir uppskriftum. Ég er á svona dögum núna og ég held að það stafi líka af því að ég er með svo gott eldhús og í því er allt sem manni vantar.
En mikið er dýrt og flókið að borða svona helþí! En ég læt mig hafa það, mér finnst ég grennast og svo er þetta einfaldlega smá sma-hart;)

Ásamt húsmóðursgenunum poppa líka upp mæðrahormónar í gríð og erg. Þegar maður les taktlausa og óréttláta bloggfærslu um besta vin sinn getur maður ekki gert annað en að taka upp hanskann og svarað fyrir hann af bestu getu. Í leiðinni spyr maður sig að því að hvar liggja nú mörkin á þessum blessaða frjálsa bloggvettfangi. Svo spyr maður sig að því hvernig fólk lítur á vináttuna í allri sinni dýrð. Er það eðlilegt að skrifa allt það sem um huga manns reikar á netið, þótt það sé samhengislaust og svertir mannorð vina sinna? Mér er spurn...