Dagarnir mínir líða áfram tilbreytingalausir. Ég held að ég hafi sjaldan farið á janfmikinn jánúarblús. Nenni ekki neinu en er samt svo eirðarlaus. Orkan er af bágum skammti skorin og á hef aldrei átt jafn erfitt með að vakna á morgnana. Ég hugsa með söknuði til nóvember og desember þegar Diljá vakanði klukkan 6 2-3var í viku og skoppaði um í "kjólinnfyrirjólin". Á kvöldin hafði ég nóg fyrir stafni og var til í allt. Hvar er hún? :(

Ég er samt meðvitað búin að ákveða að fresta skoppinu og matardagbókinni um tíma. Ég þekkji mig einfaldlega of vel sjáiði til. Ég VEIT að ég mæti ekki. Þannig að ég sé ekki tilganginn í því að kaupa mér samviskubit. Alltof dýrt...