Ég kemst...

í hátíðarskap þó úti séu snjór og krap. Eða ég kemst einmitt í jólaskap þegar það er snjóstormur og hálka úti. Eins og það var á föstudaginn þegar ég vaknaði. Mér og fólkinu mínu fannst ekkert tiltökumál að klæða sig þá upp í kjóla og betri föt og setja jólalög á fóninn og dilla sér smá.

Stundum held ég að ég átti mig ekki á muninum á milli raunveruleikans og þess heims sem ég og hún Harpa mín höfum skapað sl misseri. Þegar við förum í þann heim fer lífið bara á hold og söngur, dans og hlátur á hug okkar allan.
En nú er ég komin í raunveruleikann á ný og hnúturinn í maganum stækkar. Á morgun byrja ég "nýtt líf" í raunveruleikanum. De-tox matarræði, ræktin, skólinn, vinnan, íbúðin, fjármál.... Já það er erfitt að vera fullorðin.

En líka ó svo gaman að vera til!